DOLU

Neden okuyorsunuz bu yazıyı benden izin almadan, onu ortalık bir yere koymam okuma hakkını verir mi size? Bana bela okursanız bu yazıyı bitirdikten sonra. Bu yazıyı yazarken dinlediğim şarkıya başımı sağa sola deli gibi sallayarak eşlik ettiğimi söylemek belki vazgeçirebilir sizi, okumadan sonu bırakıverirsiniz en yakın noktada.

Bugün de yalnızdım. On cümle ya kurdum ya kurmadım. İki sakız çiğnedim. Bir mısır cipsi yedim. Lanet olası sıradan bir günümün aynısıydı. Tanrı bu kadar tembel olmamalı, kopyala yapıştır, her gün aynı. Evet. Evet. Evet.

Başlığı sonra koyacağım. Sen de yazıyı bitirene kadar hüküm vermeye kalkma, otur sıfır. Kimin olduğunu nerden bileceğim bu satırları okuyan gözlerin. Boş gözler, gözü yaşlılar, hala ağlayan kaldı mı, susun arttık.

Bu yazı olmayabilirdi ama oldu, ben de doğmayabilirdim ama doğdum. Hadi sen beni sil ben de yazdıklarımı sileyim, sana zahmet onu da sen hallediver.

Çel, çeliş, çelişki, çelik.

Bu konu hakkında ne söylenebilir ki, bize yalnızlık Allah’ a mahsustur dendi, bir ihtimal daha var o da…

Okuduğumuz insanları severiz, düzelteyim devriğimi: yazılarını okuduğumuz insanları severiz, onlar bizi sever mi, ben seni pek sevmedim (evet hepinizi, bu yazıyı hala okuyorsun ve benden izin bile almadın, yapmanı gerekeni biliyorsun).

Karnım acıktı mutfağa gidiyorum, bir şey ister misin? Canın cehenneme. Orada görüşürüz (Şaka, ben öbür bölümdeyim, duman dokunuyor da).

Yazarken aptala dönmek, döne döne aptal olmak, başı dönmek, dönmek yol yakınken, özür dilemek. Takla atmak, perende atmak, hava atmak, para atmak, zar atmak.

(sonradan gelen not: sıradan bir bulanım halim, arada gelir böyle, o ara benimle iletişim kurmaya çalışmazsanız size zararım dokunmaz )