Ben Üstinsan
Bunun lafını ettiğim ya da bundan kendim için pay çıkardığım anın ötesinde bu kavramın sınırları içinde olamam artık. Üstinsan yoktur, vasat olandan da. İnsan olmak için sağlanması gerekenler hakkında da pek bir bilgimiz yok. Sadece etrafımızda insan olduğunu zanneden yaratıklar var. Hayvan lafı da bu yüzden kavgada söylenmeyecek kadar ağırdır, en büyük hakarettir, küfürdür. Karşımızdakini insan olarak görmeme zaman zaman hepimizin başvurduğu bir yöntemdir. Dünyadaki her şey insan için vardır. Tek insan da biz olduğumuza göre, her şey bizim emrimizde. Artık gazetelerde ve televizyonlarda takip ettiğimiz haberlerde tanımadığımız insanların ölümüne ağlamıyoruz, üzülmüyoruz bile. Çünkü insanlıklarından emin değiliz. Toplum sadece üstinsanın mükemmelliğini tamamlayabilmesi için üstüne basarak yükseldiği bir kalabalıktır.
Henüz “Böyle Buyurdu Zerdüşt” ü okumuş değilim. Okunacaklar listesinde arkadaşlarının yanında duruyor şimdilik. Bunlar okumaya başlamadan önce ne yazıyor acaba kitapta sorusuna yanıt olarak okuduğum bir iki yazı sonrasındaki yazma isteğimin çiçekleridir (herkes meyve diyor).
Kişi amacı için kendine sert davranma konusunda özgürdür, diğerlerine karşı davranışlarımıza neyi kıstas alarak yön vereceğiz (kendine iyi bak, ne saçma bir laf, tam olarak öyle yapmayı planlıyordum zaten, seni salak [G. Afrika’ da papağandan türeme lal bir baykuş], asıl sen kendine iyi bak). Amacımıza ulaşmak için kullanmakta bir sakınca görmeyeceğimiz araçlar fena bir tanım olmasa gerekir. Bunu yapmamamız için önümüze ne konulabilir ki. Tanrısal bir ceza mı beni amacımdan alıkoyacak yoksa insanların kanun dedikleri şeyler mi?
“Belki siz kendiniz değil, kardeşlerim! Fakat siz Üstinsan’ ın babalarını ve atalarını yaratabilirsiniz.” Bu artık geride kaldı artık tembelliğe vakit yok, herkes üstinsan olabilir, olmalıdır da. Önemli olan üstinsan olmayı istememekte yatıyor. Bunu istediğiniz anda bir şeyler ters gidecek ve başarısız olacaksınız. Üstinsan olduğunuzu asla bilmeyeceksiniz, bunu önemsemeyeceksiniz de. Çünkü siz üstinsansınız.
Bu yazıyı bitirmedim. Çünkü öyle istedim. Siz sonuç kısmını anlayabilecek düzeydesinizdir.
Henüz “Böyle Buyurdu Zerdüşt” ü okumuş değilim. Okunacaklar listesinde arkadaşlarının yanında duruyor şimdilik. Bunlar okumaya başlamadan önce ne yazıyor acaba kitapta sorusuna yanıt olarak okuduğum bir iki yazı sonrasındaki yazma isteğimin çiçekleridir (herkes meyve diyor).
Kişi amacı için kendine sert davranma konusunda özgürdür, diğerlerine karşı davranışlarımıza neyi kıstas alarak yön vereceğiz (kendine iyi bak, ne saçma bir laf, tam olarak öyle yapmayı planlıyordum zaten, seni salak [G. Afrika’ da papağandan türeme lal bir baykuş], asıl sen kendine iyi bak). Amacımıza ulaşmak için kullanmakta bir sakınca görmeyeceğimiz araçlar fena bir tanım olmasa gerekir. Bunu yapmamamız için önümüze ne konulabilir ki. Tanrısal bir ceza mı beni amacımdan alıkoyacak yoksa insanların kanun dedikleri şeyler mi?
“Belki siz kendiniz değil, kardeşlerim! Fakat siz Üstinsan’ ın babalarını ve atalarını yaratabilirsiniz.” Bu artık geride kaldı artık tembelliğe vakit yok, herkes üstinsan olabilir, olmalıdır da. Önemli olan üstinsan olmayı istememekte yatıyor. Bunu istediğiniz anda bir şeyler ters gidecek ve başarısız olacaksınız. Üstinsan olduğunuzu asla bilmeyeceksiniz, bunu önemsemeyeceksiniz de. Çünkü siz üstinsansınız.
Bu yazıyı bitirmedim. Çünkü öyle istedim. Siz sonuç kısmını anlayabilecek düzeydesinizdir.
merhaba,üstinsan yazınızı okurken anlamakta zorlandığım şey acaba bunu olumluyarak mı? aksine menfi bakarak mı?kullandığınız meselesidir.bir paragrafta ironik diğerinde dramatik sonunda didaktik oluşunuz eser-i buhran mı?
YanıtlaSil